3. Kriseleiing lokalt og på bispedømenivå

Kriseleiing lokalt og på bispedømenivå

Ei oppskalering frå normal drift til krisehandtering ved alvorlege hendingar skjer ved at kriseleiinga på lokalt nivå eller på bispedømenivå samlast og «set krisestab». I kvart prosti skal det vere etablert ei kriseleiing, leia av prosten. Store fellesråd kan organisere eigen kriseleiing med kyrkjeverja som fast medlem og der prosten sjølv er med eller der soknepresten deltek i prosten sin stad.

På bispedømeplan er det stiftsdirektør/biskop som har ansvar for å kalle saman kriseleiinga der biskop, stiftsdirektør, avdelingsleiar personalavdelinga samt kontorleiar er faste medlemmer.

Melding om at det har skjedd ei alvorleg hending eller at der er ein trusselsituasjon kan komme frå ulikt hald og gå via fleire tilsette før det når fram til ein av dei nemnde leiarane. Derfor må alle tilsette kjenne til kven som sit i kriseleiinga der dei arbeider.

LRS-presten som er ein del av politiet sin kriseberedskap, kan vere den som får kjennskap til den alvorlege hendinga først. Politiet kan også ringe prost, lokal prest – eller kyrkjelydskontor. Men det er også andre tilsette som kan «få hendinga i fanget»:

1. Ein beredskapsprest som ser at hendinga han/ho er utkalla til å handtere krev fleire folk/ekstra mannskap.
2. Ein kateket eller trusopplærar på konfirmantleir der det skjer ei alvorlig
3. Ein tilsett eller frivillig i kyrkja som opplever ei alvorleg hending i samband med eit kyrkjeleg arrangement – der omfanget tilseier at det bør settast krisestab.

Organisering av kriseleiing og rutinar for handtering av «alvorlig hending» skal vere kjent av tilsette og frivillige leiarar i kyrkja lokalt og på bispedømeplan – og skal gjennomgåast årleg i stabsmøte. Vedlagt mal for «Rutinar for å sette krisestab» kan brukast som grunnlag – men må tilpassast lokale forhold. Det er avgjerande at dei som er med i kriseleiinga er førebudd på at ei innkalling kan komme, og at dei kjenner rutinene for å stadfeste innkalling.

Ein gong for året bør staben gjennomføre ei øving der ein tek utgangspunkt i ei tenkt hending og øver seg på å bruke «Rutinar for å sette krisestab». Dei faste medlemmene av krisestaben bør møtast kvart halvår for å gå igjennom rutinar og øve med utgangspunkt i ei tenkt hending eller case.